Hasret dolu bir türküye bağlanmışım
Duygularım çözülmüyor
Kâh ağlamış, kâh yanmışım
Ayrılıklar çekilmiyor.

Kafdağı’nın ardından mı gelecek
Mavi gökyüzünden mi süzülecek
Yaprak uçlarına mı yazılacak
Sonsuza kadar bir haberi bekler
Irmak kenarında söğütler.

Cümle kavallarda yine o türkü
Günler karanfil kurusuna yatmış
Kelebek kanadından dal filizine
Kara koyundan yavru kuzucuklara
Dağa, taşa, çiçeğe, çimene kadar
Yüreğim yine o türküyle kanar.
Kafdağı’nın ardında toplanır umutlarım
Yağmur olur boşanır, rüzgâr olur savrulur
Masal sevdanın aksini suda arar
Zamanla yarışan birer atlı gibi
Uçuşur sebepli güvercinler
Gökyüzünde döne döne
Sırlara kilit olmuş açılmaz
Irmak kenarında söğütler.

Gönlüm o türküye sevdalı
Yanmış canlar kaval sesine koşuyor
Acabalı bir haberin şafağında
Kördüğüm umutlar yaşıyor.

Oyhan Hasan Bıldırki